Εξάρχεια
Επιστρέφουν πάντα στην ανείπωτη μοναξιά τους και αν καλά δεν μας διασκέδασαν, δεν φταίνε· η θλίψη των όσων έζησαν δεν τους το επέτρεψε.
Φαντάζουν τσιρκολάνοι - ταξιδευτές ευμετάβλητων συναισθημάτων...
παρακολουθούμε την προσωπική στιγμή δραπέτευσής τους πίσω από τις κουΐντες έως τα βαθύτατα της ψυχής υπόγεια των καταραμένων που ποτέ και κανέναν δεν έκαναν ευτυχισμένο.
Αγαπούν μα δεν έχουν ανάγκη την μεγαλοστομία της ύλης, κάνουν έρωτα με την θύμηση, όλα σαν αεράκι... ούτε ο θάνατος δεν τους καταργεί, γιατί την αγωνία του δεν έχουν.
Η ουσία δεν υπάρχει αλλού παρά μόνο στις πράξεις· μια στιγμή αρκεί να σε κάνει ήρωα, προδότη ή φευγάτο, μα πολλές στιγμές χρειάζονται για την προετοιμασία της στιγμής.
Επιστρέφουν πάντα στην ανείπωτη μοναξιά τους και αν καλά δεν μας διασκέδασαν, δεν φταίνε· η θλίψη των όσων έζησαν δεν τους το επέτρεψε.
Φαντάζουν τσιρκολάνοι - ταξιδευτές ευμετάβλητων συναισθημάτων...
παρακολουθούμε την προσωπική στιγμή δραπέτευσής τους πίσω από τις κουΐντες έως τα βαθύτατα της ψυχής υπόγεια των καταραμένων που ποτέ και κανέναν δεν έκαναν ευτυχισμένο.
Αγαπούν μα δεν έχουν ανάγκη την μεγαλοστομία της ύλης, κάνουν έρωτα με την θύμηση, όλα σαν αεράκι... ούτε ο θάνατος δεν τους καταργεί, γιατί την αγωνία του δεν έχουν.
Η ουσία δεν υπάρχει αλλού παρά μόνο στις πράξεις· μια στιγμή αρκεί να σε κάνει ήρωα, προδότη ή φευγάτο, μα πολλές στιγμές χρειάζονται για την προετοιμασία της στιγμής.
…Αφιερωμένο στο μεγάλο σπίτι των δρόμων και των ιδεών τα Εξάρχεια και σε όλους τους ‘‘παρίες’’ που χάθηκαν από διαφορετική αιτία.
Αφιερωμένο στα παιδιά που μας καταγγέλλουν στους τοίχους μας…
Και αν ως χρυσόπτερα καλλικέλαηδα πουλιά, μας ενοχλούν όλα αυτά, καλότυχα να είμαστε, αλλά τίποτα σε μας διαφορετικό δεν θα είναι·
έγκλειστα, εγκλεισμένο και το μπιζάρισμά μας, στο χρώμα των πτερών
μας και το κλουβί μας.
έγκλειστα, εγκλεισμένο και το μπιζάρισμά μας, στο χρώμα των πτερών
μας και το κλουβί μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου