ΧΡΗΣΤΟΣ Ν. ΘΕΟΦΙΛΗΣ - ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΠΑΝΟΥΡΓΙΑΣ ΜΙΚΡΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ

ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΠΑΝΟΥΡΓΙΑΣ
ΜΙΚΡΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΜΕ ΤΟΝ
ΧΡΗΣΤΟ Ν. ΘΕΟΦΙΛΗ

///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////// 

ΧΡΗΣΤΟΣ Ν. ΘΕΟΦΙΛΗΣ Η Ευθύνη θα είναι εκείνη, που θα αποδεχθεί την Ευθύνη και θα αρνηθεί
ό,τι έχει κυριαρχήσει στους κόλπους της. Υπάρχει Ευθύνη. Αναζητούμε την
Ευθύνη των πράξεων - επιλογών και ποτέ την λήθη των «λαθών».
Οι της και προ της Ευθύνης καρεκλοκένταυροι, καταλήγουν στην μετριότητα και στην αυταρέσκεια λόγου και πράξεων, ενώ θα μπορούσαν να έχουν βαρύνοντα ρόλο στον εικαστικό χώρο.
Η Ευθύνη εντός των τεχνών έκφρασης, αφαιρεί κάθε υποκειμενισμό,
Μερκαντιλισμό, εξαναγκασμό, φιλία - συναλλαγή, ιδιωτικά συμφέροντα πολιτιστικών καρτέλ και παραγωγής ρυθμιστικών οδηγιών. Αφαιρεί την δραχμοποίηση του κριτικού λόγου, την ευκολία της τηλεοπτικής κουλτούρας μεταμεσονύκτιων ‘‘τεχνεδεσμάτων’’.  Η Ευθύνη δεν επενδύει σε προϊόντα χρίζοντάς τα πολιτιστικά, δεν αξιοποιεί τις άσκοπες σπατάλες που αφορούν διευθετήσεις πολιτικού περιεχομένου και χαρακτήρα.
Η Ευθύνη των ελευθερογνωμούντων συνομιλεί όπου συναντά την κριτική
παρέμβαση και σε διάλογο με την καρδιά των κοινωνιών και ποτέ με την
οικονομία, την λογική της αγοράς, την διάθεση των μαζών και πάντα ανεξάρτητη από κάθε κομματική ακαμψία, πατριωτικό ή κρατικό παρεμβατισμό.

ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΠΑΝΟΥΡΓΙΑΣ Ο εικαστικός μας χώρος έχει πολλά και ποικίλα προβλήματα.

Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως από όλους τους καλλιτέχνες οι μόνοι που είναι κάτοχοι πτυχίου Ανώτατης Παιδείας είναι οι εικαστικοί.

Στην άσκηση όμως του επαγγέλματος έχουν ένα τεράστιο κόστος (εργαστηριακό χώρο, υλικά, χυτεύσεις, τελάρα) ενώ για να παρουσιάσουν τις δημιουργίες τους αυτό γίνεται με δωρεάν είσοδο και με επιπλέον έξοδα  (ενοίκιο αίθουσας, συσκευασίες, φωτογραφίες, έντυπο, προσκλήσεις).

Η διαδρομή ενός εικαστικού κατά στάδια έχει ως εξής:

1. Ακαδημαϊκές σπουδές:

Οι εισαγωγικές δεν υπάγονται στο πλέγμα των πανελληνίων εξετάσεων και    απαιτούνται: προετοιμασία (φροντιστήρια) και ειδικές καλλιτεχνικές γνώσεις (ταλέντο). Η αναλογία επιτυχίας 1:7, 1:8..   Έτη σπουδών 5+

2. Επαγγελματική ένταξη και

3. Καλλιτεχνική καταξίωση.

Και για τα τρία αυτά στάδια, απαιτούνται μεγάλες προσπάθειες πολλές φορές υπεράνθρωπες.

Δυστυχώς η περιρρέουσα πολιτική, κοινωνική και οικονομική κατάσταση των τελευταίων ετών επηρεάζει «επί τα χείρω» και το εικαστικό «status» σε όλα του τα στάδια, αρχής γενομένης από την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών που τον τελευταίο καιρό ταλανίζεται από εσωτερικά προβλήματα με επίπτωση στη μεταφορά και μετάδοση γνώσεων και στο ηθικό των σπουδαστών της. Αποτελέσματα, κάτω του αναμενόμενου.

Επί Υπουργού Παιδείας Γ .Α. Παπανδρέου, η Σχολή είχε χαρακτηριστεί «εξαγώγιμη»! Τώρα κανείς δεν ξέρει σε ποια βαθμίδα θα καταταγεί!

Όπως βλέπουμε, ενώ η Πολιτεία διαθέτει αυτά τα χρήματα του λαού, έρχεται και σου φτιάχνει ένα επαγγελματικό Επιμελητήριο (ΕΕΤΕ) το οποίο εξουδετερώνει τα πτυχία των νέων που με τόσες θυσίες απέκτησαν. Ψηφίζει τον λειτουργικό του Νόμο που κόβει τα πόδια στους εικαστικούς δημιουργούς. Δηλαδή:

Εισάγει στις τάξεις του και κάνει ισότιμα μέλη μη πτυχιούχους με διαδικασίες ανόητες και αφελείς. Απονέμει  ούτε λίγο ούτε πολύ πτυχία! ως «εξαιρετικά ταλέντα» χωρίς καλά καλά να ξέρουμε αν τα έργα με τα οποία κρίνονται είναι δικά τους, αν έχουν απολυτήριο Λυκείου, αν έχουν καθαρό ποινικό μητρώο ή αν γνωρίζουν στοιχειώδη για την Ιστορία της Τέχνης.

ΧΡΗΣΤΟΣ Ν. ΘΕΟΦΙΛΗΣ Αναζητούμε την
Ευθύνη των πράξεων - επιλογών;

ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΠΑΝΟΥΡΓΙΑΣ Η ηθικολογική συνηγορία και ο ηθικολογικός κενός λόγος ώθησε μια μερίδα

–δυστυχώς πτυχιούχων- να ενθαρρύνουν πλήθος «καλλιτεχνιζόντων» ερασιτεχνών να κατακλύσουν τον κλάδο και να αλλοιωθεί τραγικά ο επαγγελματικός χώρος.

Κι αυτό για πολιτικό όφελος κάποιας παράταξης –που όσο άγια κι αν είναι- δεν παύει οι ενέργειές της αυτές να είναι εγκληματικές για τον τόσο ευαίσθητο κλάδο των εικαστικών και ιδιαίτερα για τους πτυχιούχους.

Δεν είναι τυχαίο που για 25 – 30 χρόνια το ΕΕΤΕ ποδηγετείτε από τον ίδιο πολιτικό φορέα και το «άβατο» συνεχίζει την ύπαρξή του έτσι που να μοιάζει με φαρσοκωμωδία!

Τα επαγγέλματα ανοίγουν, των αρχιτεκτόνων, των μηχανικών, των δικηγόρων. Με αυτό δεν έπεται πως καταργούνται τα πτυχία, απαραίτητα στοιχεία για την άσκηση του επαγγέλματος. Στον δικό μας κλάδο δεν «ανοίξαμε» το επάγγελμα αλλά .. το ξεχειλώσαμε τόσα χρόνια.

Κάθε χρόνο αποκτούν πτυχίο εικαστικού από τα Α.Ε.Ι 150 – 200 άτομα… Έ, δεν είναι αρκετοί αυτοί για να καλύπτουν τις καλλιτεχνικές ανάγκες της πατρίδας μας;

Και βέβαια ο καθένας που αγαπά να ζωγραφίζει ή να κάνει γλυπτική, έχει κάθε δικαίωμα να το πράττει. ‘Όχι όμως και να.. τον κάνω ισότιμο!! Έλεος!

Η επαγγελματική και καλλιτεχνική καταξίωση είναι ένα θέμα που καίει.

Όπως προανέφερα, οι μόνοι «ανωτατοποιημένοι» καλλιτέχνες είναι οι εικαστικοί κι ενώ στο χώρο κινούνται εκατοντάδες νέοι, δεν υπάρχει ούτε ένα Λύκειο προς αυτή την κατεύθυνση ανά την Ελλάδα.

Κάθε χρόνο αποφοιτούν γύρω στους 200 νέους ανθρώπους. Γι αυτούς ανοίγονται τρεις δρόμοι. Ο ένας είναι να ακολουθήσουν την καριέρα του καθηγητή στη Μέση Εκπαίδευση (με ΑΣΕΠ, επετηρίδα κλπ.), ο δεύτερος είναι του ελεύθερου δημιουργού και ο τρίτος να τα εγκαταλείψουν για κάποια άλλη ενασχόληση.

Ο δεύτερος, ο μοναχικός, ο σκληρός και δύσκολος εμπίπτει στους νόμους της ελεύθερης αγοράς και στο πλέγμα των γκαλερί, των επιμελητών, των θεωρητικών, των νεόπλουτων και των χρηματιστών-συλλεκτών εγκαταλελειμμένοι οι εικαστικοί στα νύχια της νεοφιλελεύθερης οικονομίας.

Εάν προσχωρήσεις σ΄αυτό το σύμπλεγμα, τότε χωρείς στην κατηγορία των illuminati,

αν όμως αντιταχθείς, τότε καταδικάζεσαι στην domnatio memoriae (καταδίκη μνήμης).

 ΧΡΗΣΤΟΣ Ν. ΘΕΟΦΙΛΗΣ Η Ευθύνη απέναντι στην λογική της αγοράς;

 ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΠΑΝΟΥΡΓΙΑΣ Δυστυχώς το Υπουργείο Πολιτισμού μετακύλησε τις ευθύνες του στους ιδιώτες. Αυτοί τού οργανώνουν μεγάλες εκθέσεις, αυτοί αποφασίζουν την εκπροσώπηση της χώρας μας στις εκθέσεις εξωτερικού, αυτοί του δίνουν τη «γραμμή της μόδας» και αυτοί είναι που το καταβαραθρώνουν στις διεθνείς αναμετρήσεις. Από τότε η χώρα μας όχι μόνο δεν κέρδισε καμμία απολύτως διάκριση, αλλά ξέπεσε και στην υπόληψη του διεθνούς εικαστικού στερεώματος.

Προβάλλονται έργα εσωτερικής κατανάλωσης ή έργα νεωτερικά με «ημερομηνία λήξης», έργα κακού γούστου και ξενοφερμένα πρότυπα … έργα για αρχοντόβλαχους και έργα για γυφτο-ελίτ.

Η ευθύνη βαραίνει την Πολιτεία μας κι όλη τη γκάμα της διοικητικής μας ιεραρχίας. Ακόμα, βαραίνει τους ιδιοκτήτες των ΜΜΕ και την κρατική μας ΤV. Ο καημένος

ο Μπρέχτ έλεγε: «Η επιστήμη συντηρεί τη ζωή, ενώ η τέχνη την ψυχαγωγεί».

Όλα όσα γράφονται στο παρόν δεν προέρχονται από πικρία, ιδιοτέλεια ή εξυπνάδα. Γράφονται μετά από μακροχρόνιο προβληματισμό πάνω στα καίρια αυτά θέματα των εικαστικών και με την ευθύνη για τις νεότερες γενιές μας. Και κάτι ακόμα: ό, τι επεδίωξα στην ζωή μου το πέτυχα. Τίμησα τον τόπο μου σε όλες τις διεθνείς επίσημες εκθέσεις, υπήρξα ελεύθερος και με «ήσυχη συνείδηση που είναι προτιμότερη από μια καλή φήμη» όπως αναφέρει ο Σοπενάουερ.

///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////// 

 Βιογραφικό Σημείωμα    ΘΥΜΙΟΥ ΠΑΝΟΥΡΓΙΑ

 Γεννήθηκε στο Αγρίνιο το 1931.

Σπούδασε γλυπτική στην ΑΣΚΤ Αθήνας και στο Παρίσι στην Ecole Superieure des Beaux Arts με υποτροφία του ΙΚΥ.

Έκανε αρκετές ατομικές εκθέσεις και μία στο Τορόντο.

Έλαβε μέρος σε πάρα πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Συμμετείχε ως εκπρόσωπος της χώρας μας σε όλες τις επίσημες Διεθνείς εκθέσεις :

Biennale Βενετίας, Σάο Πάολο, Αλεξάνδρειας (βραβείο), Βουδαπέστη (βραβείο) και Οσάκα.

Από το 1972 διδάσκει γλυπτική στην ΑΣΚΤ μέχρι το 1998.

 Έκτοτε, είναι Ομότιμος καθηγητής.

Έργα του υπάρχουν πέρα από την Ελλάδα, στις ΗΠΑ, Καναδά, Ιταλία, Αγγλία, Γαλλία, Ουγγαρία και αλλού, τόσο σε ιδιωτικές συλλογές όσο και κρατικά Μουσεία.