ΧΡΗΣΤΟΣ Ν. ΘΕΟΦΙΛΗΣ ΜΠΙΖ παιχνίδι αρχαιότατο με το όνομά «κολλαβίζειν». Αυτός που τα φυλάει, πρέπει να μαντέψει ποιος τον κτύπησε. Η κατάσταση γίνεται ανεξέλεγκτη, όταν συνάπτονται ανίερες συμμαχίες. Συνήθως οι θύτες συνωμοτούν και ποτέ δεν παίρνουν την θέση του μαρτυρίου.
Σόου μπιζ νιους. Παιχνίδι της ελίτ βιομηχανίας του θεάματος που απαιτεί φρέσκα πρόσωπα στο προσκήνιο εις «Κάλαμον περιβήναι». Το παιδί - θύμα που ποτέ δεν συναισθάνθηκε την τέχνη, αλλά την αξιοποίησε κατά το δοκούν, όση και «ηρωική» προδιάθεση να έχει θα παρατήσει το παιχνίδι ντροπιασμένο κλαίοντας ή θα παραμείνει να τα φυλάει «;» ακούγοντας τον παραγόμενο ήχο των κηφήνων μπιζζζζζζζζζζζ.
Οι μνήμες-αποτυπώματα και οι σκέψεις αποτελούν την φιλοσοφική στάση του έργου τέχνης. Είναι αυτά τα μεγάλα, ασήκωτα «ναι» της διαφορετικότητας του καλλιτέχνη, απέναντι στην απελπισία των «μη» φλογισμένων…Το έργο τέχνης είναι προσωπική υπόθεση και ο κύκλος του εμπεριέχει τις εξομολογήσεις, πληροφορίες, θεάσεις, που δομούν την ταυτότητα της πάσχουσας ψυχής. Η ψυχή πάσχει και δημιουργεί όταν προσδιορίζεται δια μέσω της εξομολόγησης και πάντα με υψηλά νοήματα και με αισθητικούς κωδικούς. Τίποτα όμως από όλα αυτά δεν διδάσκεται ούτε με άλλα μέσα χειραγωγείται . Ό,τι σηματοδοτεί την μοναδικότητα είναι παιδεία - δώρο - προίκα της μάνας φύσης …..
….Περιπλανητής του ζητούμενου– εραστής να είσαι, στους λόφους της Πνυκός, των Νυμφών, των Μουσών… σε άχρονες πνοές, σε λέξεις, σε ήχους και αν η στιγμή το θελήσει, σε ομηρικά ακρογιάλια, μπορεί να αποκτήσεις παιδί μαζί τους - αυτοσκοπός δεν μπορεί να είναι, γιατί θα απομείνεις στην Τηλέπυλο γη του Αντιφάτη· στα χαρτογραφημένα ύδατα των Λαιστρυγόνων ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου